De gemeente Berg en Dal is voornemens om tot een aanpassing te komen van het bestemmingsplan, ten behoeve van een Toeristisch Opstappunt (TOP). Concreet betekent dit een parkeerterrein van 80 of meer auto’s, een stalling voor (te huren) fietsen en natuurlijk ook enige vorm van horeca, een koek-en-zopietent of erger. Stichting Monument en Landschap is faliekant tegen verdere verstedelijking aan de randen van  dit prachtige en betrekkelijke kleine stukje natuur.

Planologische blunder in wording

Het is een aantasting van het open landschap en overschrijding van de vanzelfsprekende scheiding die de Rijksweg N325 aanbrengt tussen het verstedelijkt gebied aan de zijde van het dorp Beek en het open natuurlijke landschap van de Ooijpolder aan de andere zijde van de weg en is bovendien in strijd met de Structuurvisie waarin deze locatie is opgenomen als: Behoud van openheid. Er is geen enkele planologische aanleiding om medewerking te verlenen. Een TOP voor de polder staat voor een prettige logistieke hulp om een aantrekkelijke omgeving te vrijwaren van gemotoriseerd verkeer, van waaruit men al wandelend of fietsend het landschap kan verkennen. Die mogelijkheid ligt al op een steenworp afstand: het ruime parkeerterrein bij het Wylerbergmeer waar nauwelijks gebruik van wordt gemaakt!

In het verleden is door de gemeente al wat ‘weggegeven’ op deze locatie. Ten onrechte is toen toegestaan een bedrijfswoning te bouwen bij een tuinderijtje. Vroeger kon je een bedrijfswoning krijgen als je toezicht nodig had bij een volwaardig agrarisch bedrijf. Later is er een burgerwoning gekomen onder voorwaarde van sanering van de tuinderij. De woning hoort daar dus eigenlijk niet in het open landschap, is dus een misplaatst cadeautje geweest en zou geen aanleiding mogen zijn voor nadere ontwikkelingen die strijdig zijn met de kwaliteit van het landschap en ondermijnend aan de voorzieningenstructuur elders. Alleen omdat het door een partij als ontwikkellocatie is gekocht!

De Ooijpolder als landelijke huiskamer voor stedelijkheid

Sinds jaar en dag wordt de Ooijpolder gretig bezocht door mensen uit het ommeland en ver daarbuiten en de bestemming wordt steeds populairder lijkt het.  Dat is niet voor niets, het geheel, de optelsom van rivier, de polder en de machtige stuwwal op de achtergrond met daarop een mooie stad, vormt een landschappelijk theater eerste klas. Aankomst is goed geregeld middels een prachtige dijk en vertakkende landelijke paden en wegen als logistieke kapstok. In het theater is gezorgd voor een natje en een  droogje, uw jas wordt aangenomen en een overnachting kan ook. Het lopen en fietsen van de stad en het dorp naar de herberg, de oever, de openheid en weer terug is fijn van verhouding en geneugten.

De strategie om de ruimtelijke en natuurlijke aantrekkingskracht, nu en voor volgende generaties te behouden, moet sec gericht zijn om in dit kleine en bescheiden gebied letterlijk zo weinig mogelijk te willen en de vraag te stellen bij elke actie: ‘wat wil ik overhouden? Het consumeren van het mooie is aantrekkelijk voor gewin, maar de koek is te klein. Nu lijkt het erop dat overheden slechts gericht zijn op het bijna kritiekloos accommoderen van wat zich aan initiatief aandoet zonder zich af te vragen of het nodig is en/of er al in is voorzien? Dus absoluut niet doen!